Er zijn reizen die je precies geven wat je gehoopt had, en er zijn reizen die al je verwachtingen compleet verpulveren. Ik had er eigenlijk zelfs nooit aan gedacht om naar Kirgizië te trekken. Te ver weg, te lastig om uit te spreken, en waar ligt het ook al weer? Maar toen de uitnodiging van Décor & Émotion kwam, aarzelde ik geen seconde. Misschien omdat het dagschema zo out of this world klonk. Misschien omdat ik klaar was voor iets helemaal anders. Maar dat een land me zo diep zou raken, daar had ik niet op gerekend.
Al bij de landing in Bisjkek wordt de toon gezet: brede lanen met militaire allure en monumentale standbeelden, kleurrijke bazaars die aan Arabische souks doen denken, rustige kerken en tempels, imposante moskeeën. Overal een wonderlijke mix die spreekt van Sovjet-, Arabische en Aziatische invloeden. De hoofdstad lijkt bevroren tussen verschillende tijdperken en culturen. Kirgizië is een culturele lappendeken, met een complexe maar fascinerende identiteit die je ontdekt in gezichten, gerechten, kleding, woorden. Hier eet je plov (vaak ‘osh’ genoemd), drink je gefermenteerde paardenmelk en groet je elkaar met een simpel handgebaar. Verse ingrediënten, gezamenlijke maaltijden, eenvoudig maar gastvrij. Geen gedoe, wel waardigheid. En een ontwapende gastvrijheid. Vanaf de eerste maaltijd voel ik me gesettled en op mijn gemak. Ik geef toe: gastronomie staat centraal in mijn leven. Ik geniet van lekker eten en hoe fijn dan om te ontdekken dat de traditionele gerechten hier gevarieerd en verrukkelijk zijn. En de porties royaal. De volgende dag ruilen we het stadse beton voor larger than life landschappen: velden, bergen, canyons, meren. Wijdse vlaktes zover het oog reikt. Wat me meteen raakt: de ongerepte uitgestrektheid en het gevoel van vrijheid. Elke weg lijkt een filmdecor.
©Nakul Sharma
Elke bocht onthult een nieuwe ansichtkaart. We rijden richting Karakol omgeven door de panoramische views van Issyk-Kul. Ik geniet van de eindeloze mix van stijlen. Op een paar meter van elkaar: een Russisch-orthodoxe houten kerk – gebouwd zonder één spijker – en een Dungan-moskee in Chinese stijl. Elke plek onthult een ander stukje van deze diverse samenleving. De volgende dag gaan we weer op pad. Eerlijk gezegd: de routes zijn lang en hobbelig, comfort is er niet altijd. Maar voor een echte reis moet je wat over hebben. In Kirgizië komt na elk ongemak een gouden beloning. Sommige tussenstops slaan ons met absolute verstomming. En er is veel nodig om mij sprakeloos te krijgen. Langs het Issyk-Kulmeer stoppen we bij de Skazka-kloof, ook wel Fairytale Canyon genoemd. Beroemd om zijn rode rotsformaties, gevormd door wind en tijd. Het doet denken aan woeste Amerikaanse landschappen. Na meerdere dagen is het wow-effect er nog steeds. Ik weet nu: dit was nog maar het begin.
Een land dat ontroert
In hotels, restaurants, culturele instellingen – overal voel ik de Kirgizische gastvrijheid. De brede smiles, de handgebaren en kleine attenties. Deze mensen zijn oprecht, authentiek en vriendelijk. Dan is er de unieke ontmoeting met de adelaarsjagers (‘berkoutchi’ in het Kirgizisch). Zij staan ergens voor. Ze zijn trots. Hun blik is die van mensen die de wereld hebben zien veranderen maar toch stand hebben gehouden. Geen figuranten, maar levende erfgenamen van een zeldzame, uitstervende traditie die mondeling wordt doorgegeven van generatie op generatie. Hun ritueel mogen meemaken midden in een weidse vlakte, zal ik nooit vergeten. Een adelaar horen, bewonderen, aanraken – een van de meest intense momenten van mijn verblijf. Even later: we mogen helpen bij het opzetten van een yurt. Deze traditionele woning, nog steeds gebruikt door nomadenfamilies, wordt met blote handen opgebouwd.
©Nakul Sharma
In enkele tientallen minuten en met ontwapenende vindingrijkheid. Het is meer dan een huis: een symbool van verankering en mobiliteit, samenhorigheid en vrijheid. We stoppen bij Camp Bel Tam. Mijn allereerste nacht in een yurt. Hier besef ik echt wat het betekent om afgetrapte paden te verlaten. Onstabiel gsm-bereik en wifi, weinig elektriciteit, gemeenschappelijke toiletten en douches (maar héél schoon). Maar ook: feestelijke maaltijden, een kampvuur en sterrenhemel. En de bergenrij, beschermend op de achtergrond.
Slapen onder de sterren
Op dit punt van de reis ben ik in gedachten verzonken. De vriendelijkheid van de mensen, het schitterende landschap – het zet je aan het filosoferen. Mijn dagelijkse stress is heel wat minder. Ik kan eindelijk beter ademen, ondanks de hoogte. Zonder wifi-verbinding ben ik gedwongen te vertragen en langzaam stel ik me kwetsbaarder op. En daar zijn ze: alle existentiële vragen van een aankomende veertiger: Waarom ben ik altijd gehaast? Wat is comfort? Hoe kon ik de schoonheid van de wereld vergeten? Dát is het Kirgizië-effect. Het dwingt je af te remmen, rond te kijken, echt aanwezig te zijn. Je voelt je klein én tegelijk vol leven.
Bingo!
Ik heb fantastisch geslapen dankzij de stilte, de duisternis en het geruis van grazende dieren in de verte. Vandaag bewandelen we rotsachtige paden voordat we uitrusten bij het Son Kul-meer. De laatste stop, op meer dan 3.000 meter hoogte. Daar ontmoeten we nomadische families die samenleven met hun dieren: paarden, koeien, herdershonden met een scherpe blik, relaxte yaks. Bij het vallen van de avond trekt een kudde door het kamp. In de verte: wilde kamelen. Bijna onwerkelijk. En toch heeft alles hier een functie, een ritme en een logica dat mijn stadsleventje ver overstijgt. We slapen in de yurt, delen maaltijden, verwarmen ons rond het vuur. Lachen, praten, sterren kijken. De stilte is immens en immersief. Ze werkt zuiverend. De volgende dag belanden we op een lokaal festival ter ere van Manas, de mythische Kirgizische volksheld. Op het programma: dans, zang, demo’s van nomaden-spelen, paardenraces, traditionele kleding. Een oprecht volksfeest – geen toeristenspektakel. We zijn ontroerde toeschouwers en we worden zelfs uitgenodigd om mee te dansen.
De laatste dag, vlak voor de vlucht terug: we duiken in de chaos van de gigantische Osh-markt in Bisjkek. Een doolhof-bazaar vol kleuren, kruiden, stoffen, gesprekken. Een echte markt waar je afdingt op gedroogde abrikozen en handgemaakte pelsmutsen. Evenveel gezichten als culturen. Onze laatste, ongefilterde onderdompeling. Een andere kijk op reizen Deze reis zou niet zo bijzonder zijn geweest zonder Nathalie Garcia en Nakul Sharma. Nathalie, oprichter van Décor & Émotion, ziet het onzichtbare. Ze voelt aan wat een groep aankan, ervaren, verwerken. Ze praat weinig, maar observeert veel. Elke avond heeft ze wel een woordje voor ons, een kaartje, een gebaar. Nakul, haar partner, gids én professioneel fotograaf is een onuitputtelijke bron van kennis. Hij vertelt, vertaalt, geeft door en zorgt dat alles goed verloopt. Hij heeft deze bergen meerdere keren doorkruist, maar bekijkt het landschap nog steeds met dezelfde passie. Samen vormen ze een discreet en solide duo. Ze testen alles vooraf: elke chauffeur, elk hotel, elke camping wordt zorgvuldig geselecteerd. Dat maakt het verschil. Je voelt je welkom. Ze willen niet overrompelen, wel de juiste snaar raken. En dat lukt perfect.
Décor & Émotion verkoopt geen reizen, maar een manier van reizen en in de wereld zijn. Dat is kostbaar en steeds zeldzamer. In een wereld vol verleidelijke lowcost-aanbiedingen en massa-accommodaties valt hun aanpak op: menselijk, intuïtief, betrokken. Elk avontuur is adembenemend. Een moment om tot je kern te komen. Geen luxereis in de klassieke zin. Het is emotionele luxe – je voelt dat je leeft, verbonden bent, in evenwicht. Een uitnodiging om je eigen kijk niet meer centraal te stellen, bewust te reizen, met lichte voet de aarde te bewandelen. ‘Duurzaam reizen’ is hier geen holle term. Het is noodzaak. De lokale ritmes respecteren, korte ketens verkiezen, gidsen en gastgezinnen eerlijk belonen. De tijd nemen. Niet gewoon iets “exotisch” willen plukken, maar echte ontmoetingen aangaan. Nathalie en Nakul hebben dit geïntegreerd in elk detail. Niets wordt aan het toeval overgelaten.
En de herinneringen? Die zijn onuitwisbaar. Ik ben teruggekeerd met bestofte schoenen en een hoofd vol vragen. De echte luxe? Urenlang wandelen zonder iemand tegen te komen. Ontvangen worden met hete thee en drie onhandige aan elkaar geplakte maar oprechte woorden. Je verbazen over een immense hemel, een kudde yaks, een kind dat lacht terwijl het in onze ogen misschien weinig bezit maar eigenlijk zoveel heeft: liefde, gezondheid, vrijheid. Kirgizië is een reis van duizend sterren. Letterlijk en figuurlijk. Ik weet niet of ik er ooit terugkeer. Wie zegt dat dat nodig is. Maar ik kijk nooit meer hetzelfde naar bergen. Of paarden. Of stiltes. Of kronkelwegen die altijd ergens naartoe leiden.
Praktische info: De volgende reis naar Kirgizië met Décor & Émotion: 1 tot 12 juli 2026. Een immersieve rondreis van 11 dagen. Details op decoretemotion.be
