Het See&Smile team reist naar Okpha, een klein dop een op aantal uur rijden van Yangon, en maakt zich klaar voor een nieuwe reeks operaties. Daphne zelf mag voor het eerst assisteren in de operatiekamer...
Het voelt aan alsof we op wereldreis vertrekken wanneer we verzamelen in de lobby van ons hotel. Doel? Een busrit van 15 uur: vliegen is jammer genoeg geen optie, want luchthavens hebben ze niet in Hpa-An, noch op onze nieuwe bestemming … Gelukkig wordt de lange reis onderbroken door een toeristische stop aan de Golden Rock, een bedevaartsoord op de top van een berg waar een heilige rots schijnbaar van een klif lijkt te rollen. Bij aankomst aan de voet van de berg springt het team in een truck met groot safari gehalte die ons naar 1200 meter hoogte zal brengen. De steile helling en scherpe bochten maken van dit busritje een intense rollercoaster ervaring. Mijn haren vliegen alle kanten uit met een kracht van een leger haardrogers tijdens fashion week.
https://youtu.be/ZYMwJimWJUA
Aan de top van de berg is het totale chaos en krioelt het van bezoekers. Ik begrijp de madness rond deze steen pas echt wanneer ik het pareltje van dichterbij bekijk: een schitterende en met goud beklede ronde rots wankelt op het puntje van de klif. Bloemen worden geofferd, kaarsen worden gebrand, heilige teksten weerklinken overal en de The Golden Rock krijgt nòg een extra laagje bladgoud door de bezoekers.
Er valt zo veel te verkennen op dit bedevaartsoord dat ik er nog uren zou kunnen fotograferen, maar het is tijd om onze intense rit naar het nieuwe ziekenhuis verder te zetten. Om 20:00 komen we toe, volledig uitgeput en geradbraakt van de hobbelende zandweggetjes. Het lege en spiksplinternieuwe hospitaal, gebouwd door Mr. Sayadaw, zal morgen overstelpt worden door bezoekers van alle leeftijden. De gigantische operatiekamer heeft veel weg van een balzaal, maar laat het 18-koppige team wel toe om samen in één ruimte te werken. In een mum van tijd wordt de ruimte operatief gemaakt, indrukwekkend:
https://youtu.be/w8LwlN9k_VY
De volgende dag sta ik klaar met mijn Canon camera om het leven om en rond de operaties vast te leggen. “We hebben wat minder verpleegkundigen deze keer, kom Daphne, jij mag komen assisteren,” zegt Dr Tonnard. Ik voel de spanning -en de stress!- stijgen wanneer ik de kunst van het handen wassen en instrumenteren leer. Vijf minuten later sta ik met siliconen handschoenen en vol goede moed Dr Tonnard te assisteren. Een kwartier later lig ik op de grond met mijn voeten in de hoogte omdat ik het me toch wat te veel werd…
Een oppeppende Coca Cola later zie ik een vrouw van 50 jaar die wacht op een operatie voor haar dubbele gespleten lip. Een tolk vertelt me dat deze dame, Khin Nyint, al sinds jonge leeftijd wacht op dit moment en al haar hele leven worstelt met sociaal contact. Maar al te vaak was ze het slachtoffer van roddels en spot en vaak zonderde ze zich maandenlang af uit schaamte voor haar gelaat. Ik ben ontroerd wanneer ze emotioneel wordt tijdens ons interview.
Na de operatie strijk ik neer naast Khin Nyint, die intussen is ontwaakt uit haar plaatselijke verdoving. Wanneer ik haar vraag hoe ze zich voelt, zegt ze moe maar gelukkig te zijn. Ik overhandig haar een spiegel en in stilte bewondert ze vol ongeloof haar nieuwe gezicht. Wanneer ze zichzelf herkent, zegt ze klaar te zijn voor een nieuwe start in haar leven.
De zon zakt en het team is moe maar voldaan. De consultatiekamer voor morgen zit echter al bomvol, dat belooft opnieuw een drukke dag te worden!
(Beeld: Daphne Velghe)
