In een wereld waar we van alle kanten worden aangespoord om meer te consumeren, viert materialisme hoogtij. Toch lijkt die façade langzaam te barsten. Steeds meer mensen stellen kritische vragen bij onze consumptiedrang en pleiten voor meer eenvoud en authenticiteit. Maar zijn we daar als samenleving klaar voor, of zijn we intussen te ver doorgeslagen?
Trends komen en gaan sneller dan ooit en de druk om mee te zijn is groot. Musthaves worden statussymbolen: van Aesop-zeep tot Le Creuset-pannen en Labubu-bag charms. Elk item zegt iets over wie je bent, of beter gezegd: wie je wil zijn. Het vormt een manier om erbij te horen, om te tonen dat je weet wat speelt. Maar het kost ook geld. Véél geld. En dan hebben we het nog niet over de impact op de planeet.
Bovendien zorgt die continue stroom aan trends ervoor dat alles steeds meer op elkaar begint te lijken. Iedereen loopt er hetzelfde bij, gebruikt dezelfde producten, deelt dezelfde esthetiek. Individualiteit lijkt ondergeschikt aan wat algoritmes aantrekkelijk vinden.
De drang naar minder
Tegelijk groeit de tegenbeweging. Met initiatieven als ‘No Buy 2025’ kiezen steeds meer mensen ervoor om bewust minder te kopen, trends te negeren en zich af te vragen: heb ik dit echt nodig?
Diezelfde reflectie sijpelt ook door in hoe we naar relaties kijken. Want net zoals consumptie vaak draait rond uiterlijk vertoon en status, speelt dat ook in de liefde steeds vaker een rol. Ambitie, financiële zekerheid en het ‘perfecte plaatje’ wegen soms zwaarder door dan verbinding, kwetsbaarheid of gedeelde waarden. Liefde en materialisme lijken steeds vaker in elkaars verlengde te liggen.
Het perfecte plaatje
Dat spanningsveld vormt ook het vertrekpunt van ‘Materialists’, de nieuwe film van Celine Song met Dakota Johnson, Chris Evans en Pedro Pascal. In deze romantische komedie van Celine Song (Past Lives) worden thema’s als liefde, status en geld op gevatte wijze verkend. We volgen Lucy (Dakota Johnson), een succesvolle matchmaker die haar klanten – ondanks hun soms hilarische en altijd onrealistische verwachtingen – probeert te koppelen aan de ideale partner. Zelf wil ze vooral rijk trouwen, en wanneer ze de charmante private equity-investeerder Harry (Pedro Pascal) ontmoet, lijkt ze de perfecte match gevonden te hebben. Maar dan duikt haar blutte ex, John (Chris Evans), opnieuw op en komt Lucy voor een hartverscheurende keuze te staan: kiest ze voor het perfecte plaatje of voor de liefde?
De film vormt een knipoog, maar ook een spiegel. Want hoe vaak maken we keuzes op basis van beeldvorming, schijn of verwachtingen? En hoe vaak durven we echt te kiezen voor wat bij ons past, los van wat ‘hoort’? ‘Materialists’ stelt die vragen op lichtvoetige, maar scherpe wijze. Zonder met het vingertje te wijzen, laat de film zien hoe diep onze hang naar status en zekerheid verankerd zit in de manier waarop we leven én liefhebben. Misschien is het net door de keuzes van een fictief personage als Lucy dat we even stilstaan bij de onze.
Met ‘Materialists’, vanaf 2 juli in de bioscoop, zit je goed voor een avond vol scherpe dialogen, mooie mensen en lichte zelfreflectie. Perfect met je lief, je vrienden of allebei.
Dit artikel werd opgesteld in nauwe samenwerking met Sony Pictures Releasing.
Instagram : @sonypicturesbelgium
Facebook : Sony Pictures
