Hydrogen Sea – Automata

Cinematisch, fluwelig, onderwater… het zijn slechts enkele woorden die het nieuwe album van Hydrogen Sea weten te omschrijven. Naar aanleiding van hun nieuwe album Automata sprak ELLE met Birsen en Pieterjan:

DE BAND

Een waarschijnlijk veelgehoorde vraag: Hoe kwamen jullie bij de naam Hydrogen Sea? 

Birsen: Die heb ik gekozen.  Ik ben altijd al gefascineerd geweest door het heelal en vond het  interessant dat waterstof (hydrogen) het element is dat het meeste voorkomt in het heelal en dat het de basisstof is waar alles mee begint. Jammer genoeg was er nog een andere groep die Hydrogen heette, dus moest ik er iets anders van maken. Na wat opzoekingswerk kwam ik erachter dat er op Jupiter een zee van waterstof is. Dat beeld vond ik het perfecte sci-fi landschap voor onze bandnaam.

Pieterjan: Ik herinner me de zoektocht naar een bandnaam nog goed. We hadden Hydrogen gekozen en toen ontdekte Birsen dat er al een andere band was met die naam, dus toen heeft zij er iets anders van gemaakt. In principe had ik er niet zoveel in te zeggen.

Birsen: Maar ik vroeg hem wel altijd of het goed was. Hij zei altijd: 'Ja, ja, ja. Is allemaal goed' (lacht). 

WIE ZIJN ZIJ

Zijn jullie muzikanten van opleiding, of is dit iets waar jullie zo zijn ingerold?

Pieterjan: Ja, ik ben muzikant van opleiding. Van kinds af aan ben ik bezig met muziek, dus was het de meest logische stap voor mij om op school muziek te volgen. Op een of andere manier slaagde ik er steeds weer in om een ander instrument te spelen, dan dat waarvoor ik les volgde. Ik hou er namelijk niet van wanneer ze mij zeggen wat ik moet doen. Ik vind het leuker om zelf dingen te ontdekken, dan leer ik sneller, omdat ik dan veel gemotiveerder ben.

Birsen: Voor mij is het dan weer een ander verhaal. Ik heb taal- en letterkunde gestudeerd aan de VUB en heb daarna scenarioschrijven aan het RITCS gevolgd. Het is uiteindelijk dankzij Pieterjan dat ik in de muziekwereld ben terechtgekomen. Hij was vaak weg en toen dacht ik: 'Ik wil ook muziek maken'. Ik ben begonnen met muziek schrijven en hij vond het goed (lacht). Ik mag dan geen muzikale opleiding hebben gehad, maar ik kan wel schrijven en daar kan ik me echt in uitleven. Het vertellen van een verhaal vind ik heel belangrijk.

Birsen, hoe was het om dan de stap te zetten en te zingen voor publiek? 

Birsen: Het zit zo, in het begin was ik zo verlegen dat ik eigenlijk niet durfde te zingen en al zeker niet in het bijzijn van Pieterjan. Nochtans heb ik altijd al gezongen. Als kind zette ik vaak muziek op en dan zong ik mee met het muziekboekje in mijn hand. Het was dus eerder een kwestie van durven dan van kunnen. Iets waar we stapje per stapje naartoe hebben gewerkt. Ik ben zowel naar hem als naar anderen toe moeten openbloeien. Daarom dat we in het begin met twee waren. Dat was de cocon waarin ik kon wennen aan heel het gebeuren, en kijk nu, nu zijn we met vijf (lacht).

RELATIE

Ondertussen zijn jullie toch al enkele jaren samen, hoe is dat om samen te werken?

Pieterjan: Ja, ik geloof dat we nu al twaalf jaar samen zijn, sinds 2007. Wel, in het begin dat we samen waren speelde ik in verschillende bands en Birsen had nog nooit iets met muziek gedaan. Ik wist zelfs niet eens dat ze kon zingen! Maar dat is juist onze sterkte denk ik, dat we al samen waren alvorens we samen muziek maakten. En dat werkt heel goed.

Birsen: Zeker, vooral omdat we al langer samen zijn dan dat we muziek maken, hebben we een standvastige basis. De periode dat we samen muziek maakten, in ons veilige coconnetje, dat was ons groeimoment. Ik geloof dat we nu op een punt gekomen zijn dat het tijd is om er anderen bij te betrekken. En dat was een goede keuze, want dankzij de invloeden van de andere bandleden is onze muziek rijker geworden.

Slagen jullie er gemakkelijk in om werk en privé gescheiden te houden? 

Pieterjan: Neen absoluut niet. Doordat we elkaar al kenden, nog voor we samenwerkten, overheerst de privé. Als het omgekeerd was geweest dan was het een andere balans geweest.

Birsen: Dat zal ook wel verschillen van koppel tot koppel.

Pieterjan: Inderdaad. Het heeft eeuwen geduurd voor ik erachter kwam dat Birsen kon zingen. Toen pas zijn we begonnen met samen muziek te maken. Maar toen hadden we gelukkig wel al afspraken gemaakt rond huishoudelijke taken. (lacht)

HET ALBUM

Hoe verloopt de samenwerking en hoe zien jullie de toekomst met de nieuwe bandleden?

Pieterjan: Het is sowieso verrijkend om met extra muzikanten te spelen. Neem nu Patricia met haar viool, dat vinden wij heel mooi.

Birsen: Inderdaad. Dankzij hen kunnen we blijven zoeken naar nieuwe manieren om onszelf uit te dagen en om te blijven experimenteren op het vlak van muziek.

Pieterjan: Teruggaan naar een duoband zit er niet meer in. Vroeger hadden we echt een strak uitgelijnd plan, terwijl het nu avontuurlijker is en er van alles kan gebeuren. Het lijkt me moeilijk om daarop terug te komen.

Birsen: Het is een vorm van vrijheid om muziek te maken met anderen. Je kan naar elkaar kijken en op elkaar inspelen of reageren.

De toevoeging van instrumenten is dus de hele insteek achter jullie nieuwe album? 

Pieterjan:  Ja, zo is het begonnen. We hadden de kans gekregen om op te treden in deSingel in Antwerpen en we kregen we het idee om muziek te maken met vijf personen in plaats van met ons tweeën en een laptop. In plaats van de oude muziek te brengen hebben we samen nieuwe muziek gemaakt.

Is zo de naam van het album ontstaan? 

Birsen: Ja, het was de bedoeling om de laptop overboord te gooien. We hadden het gevoel dat die ons op een bepaalde manier vasthield, alsof het de controle had. Dat wou ik niet, ik had nood aan meer controle, ook op het podium. Nu kan je naar elkaar kijken en op elkaar inspelen. Automata is een analoge computer. Ik vond dat het perfecte woord voor ons experiment in deSingel met die vijf bandleden.

Wat is jullie visie op het gebruik van computers?

Birsen: Daar is niets mis mee. Dat kan creatief verrijkend zijn, want we hebben dat zelf ook heel lang gedaan. Maar wij hadden op dat moment gewoon het gevoel dat we meer wilden.

Pieterjan: We waren er inderdaad klaar mee. Een computer kan inderdaad verrijkend zijn, maar wij zijn toen duidelijk op grenzen gestoten.

Birsen: Dat wil natuurlijk niet zeggen dat anderen daar niet meer kunnen uithalen. Maar wij waren op een punt gekomen dat het spannender was om muziek te maken met anderen, dan met een laptop.

Pieterjan: We maakten een soort van omgekeerde beweging waarbij we teruggaan in de tijd. Computer eruit en mensen met instrumenten erbij.

(door stagiaire Kaat Monsieur)