Wetenschappers hebben een nieuwe manier bedacht om nare herinneringen te verzachten door juist de positieve naar boven te halen. Deze frisse aanpak kan de behandeling van mentale problemen, zoals angststoornissen en PTSS (posttraumatische stressstoornis), flink veranderen. Door in te zoomen op hoe herinneringen in onze hersenen worden opgeslagen en verwerkt, biedt dit onderzoek hoop voor mensen die last hebben van belastende herinneringen.
Hoe werkt het experiment eigenlijk?
In het experiment, dat over een paar dagen liep, deden 37 deelnemers mee. Ze moesten willekeurige woorden koppelen aan negatieve beelden. Die beelden kwamen uit erkende databases en waren bijvoorbeeld afbeeldingen van verwondingen of gevaarlijke dieren. Op de eerste avond werden er geheugentrainingsoefeningen gedaan om deze koppelingen te maken.
De dag erna probeerden onderzoekers de helft van die koppelingen opnieuw in te stellen door er positieve beelden bij te voegen, zoals rustige landschappen of lachende kinderen. Tijdens de tweede nacht speelden ze opnames af van de zinloze woorden tijdens de NREM-slaapfase (dat is een slaapfase waarin je geen snelle oogbewegingen maakt). Dit was bedoeld om de hersenen subtiel aan te moedigen om positieve associaties naar voren te halen terwijl ze sliepen.
Met behulp van elektro-encefalografie (EEG), een techniek om elektrische activiteit in de hersenen te meten, werd hersenactiviteit bijgehouden. Vooral theta-band activiteit werd bekeken omdat die gelinkt is aan emotionele geheugenverwerking.
Wat kwam eruit? De verrassende resultaten!
De resultaten waren veelbelovend: er was een duidelijke toename in theta-band activiteit toen positieve cues werden gebruikt bij audiogeheugencues. Uit vragenlijsten bleek ook dat vrijwilligers zich minder goed negatieve herinneringen konden herinneren als die gemixt waren met iets positiefs. In plaats daarvan dachten ze vaker aan fijne dingen bij diezelfde woorden.
Onderzoekers concludeerden dat “een niet-invasieve slaapinterventie dus aversieve herinneringen en affectieve reacties kan wijzigen.” Dit wijst erop dat we negatieve of traumatische herinneringen actief kunnen beïnvloeden met gerichte interventies tijdens specifieke slaapfasen.
Kanten die nog gladgestreken moeten worden
Hoewel het onderzoek goede resultaten liet zien, zijn er wat beperkingen waar rekening mee gehouden moet worden. Het experiment laat niet precies zien hoe herinneringen in ons dagelijks leven ontstaan. Het bekijken van nare beelden in een gecontroleerde laboratoriumomgeving heeft niet dezelfde impact als echt iets traumatisch meemaken. Bovendien spelen veel variabelen mee, zoals soorten herinneringen en verschillende slaapfasen.
Ondanks deze beperkingen openen de bevindingen brede wegen voor toekomstig onderzoek naar het verminderen van nare of traumatische herinneringen. Zoals een onderzoeker zei: “Onze bevindingen openen brede wegen voor het verzwakken van aversieve of traumatische herinneringen.” Meer studies kunnen helpen om deze technieken verder te verfijnen voor klinische toepassingen.
Dit onderzoek is gepubliceerd in PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences) en biedt waardevolle inzichten voor wetenschappers en therapeuten die werken aan nieuwe behandelmethodes voor psychische aandoeningen.
Het idee dat we onze eigen geheugenprocessen kunnen herprogrammeren opent boeiende mogelijkheden voor persoonlijke groei en herstel. Hoewel het onderzoek nog maar net begonnen is, laat het zien dat we misschien ooit onze slechtste herinneringen kunnen veranderen in iets positiefs!